Billen uit de bergen

Femmy Otten doet met haar werk een oproep het allerpersoonlijkste voorop te stellen en kwetsbaar te durven zijn. Roxane Soudagar, die zich naar eigen zeggen meer op haar gemak voelt in een felle politieke discussie dan in een intiem, kwetsbaar gesprek, bezoekt voor De ontmoeting Ottens tentoonstelling We Once Were One. ‘[…] Hoezeer ik het ook toejuich dat we als samenleving niet al te preuts zijn, persoonlijk vind ik het al te veel gevraagd om naar een sauna te gaan, met al die lichamen om me heen. Dus daar sta ik dan, omringd door sculpturen en tekeningen van vulva’s, tongen, penissen en zwangere buiken. Om het mezelf nog iets moeilijker te maken, heb ik juist deze tentoonstelling uitgekozen om met een willekeurige bezoeker te bekijken.’

Nederlandse kunstenaars en curators gaan al decennialang relaties aan met de dichtbevolkte stad van de VS die tevens geldt als het kolkende centrum van de Amerikaanse kunstwereld. Of gaat dat niet langer op? En: is het nog wel haalbaar om je in het peperdure en grondig gegentrificeerde New York te vestigen? ‘In New York mag iedereen werk maken, ook al is het [removed]#8217;

De tentoonstelling Helende kracht in het Afrika Museum geeft inzicht in verschillende vormen van (spirituele) healing en toont de zoektocht naar de balans tussen lichaam, ziel en geest. Na een bezoek aan deze expositie begint Hille Engelsma zich af te vragen hoe men zich vanuit een westers perspectief kan verhouden tot genezende werkmethoden die zijn voortgekomen uit animistische praktijken waarin geesten interveniëren. Dit lijkt op gespannen voet te staan met therapeutische werkmethoden die op een westerse wetenschappelijke leest geschoeid zijn. Is er een tussengebied waar een westerse benadering en het animisme elkaar kunnen ontmoeten? En kan kunst helpen dit tussengebied in kaart te brengen?

Deze week is Tina Farifteh te gast bij Kunst is Lang. In haar documentaire Kitten of vluchteling? probeert Tina te achterhalen hoe onze empathie voor vreemdelingen werkt: Oekraïners in nood halen we met onze eigen auto op, terwijl mensen van verder weg of met een ander uiterlijk niet welkom zijn. Het werk ligt qua onderwerp in het verlengde van haar video-installatie The Flood, waarin je wordt ingeklemd tussen drie manshoge beeldschermen met beelden van de zee, terwijl een robotstem opdreunt hoeveel vluchtelingen op een bepaalde datum omkwamen tijdens hun poging Europa te bereiken.