Sachertortes in een achtbaan

De art experience: menig kunstliefhebber haalt er de neus voor op, uiteraard zonder er ooit een voet binnen gezet te hebben. Daar brengt Ko van ’t Hek verandering in. Op een druilerige dinsdagochtend bezoekt hij Fabrique des Lumières. ‘De werken van Klimt (en tijdgenoten) schieten in achtbaantempo voorbij. Het gaat zo snel dat er geen tijd is om stil te staan bij wat je ziet. De werken verschijnen, niet zoals ze ooit op het doek verschenen, maar in vloeiende bewegingen en met andere powerpointesque effecten.’ 

Ogenschijnlijk direct, humorvol, queer, maatschappijkritisch en vol verwijzingen naar de kunstgeschiedenis. In Kunstmuseum Den Haag is op dit moment Nicole Eisenman & de modernen te zien, waarin een deel van het oeuvre van de Frans-Amerikaanse kunstenaar wordt gepresenteerd naast iconische werken van Paula Modersohn-Becker en Edvard Munch, die de kunstenaar voor deze gelegenheid zelf selecteerde. Schrijver Maartje Wortel schreef een kort verhaal dat ze voordroeg op de [removed]#8221;Het mooie aan het werk van Eisenman is dat het heel verhalend is. Je weet precies wat je ziet en toch raak je, hoe langer je ernaar kijkt, steeds verder verdwaald, steeds verder af van dat wat je weet of uit kunt leggen in [removed]#8221;

In deel IX van De ontmoeting bezoekt Alex de Vries met dichter Dorien de Wit de muurschildering die Joanneke Meester maakte in de ondergrondse gang van het Wilhelmina Kinderziekenhuis naar het Universitair Medisch Centrum Utrecht. Dorien en Alex ontmoeten niet alleen het kunstwerk, maar ook de maker. Er ontvouwt zich een gesprek over de landschappelijkheid van letters die niet langer als taal opgevat kunnen worden en de grenzen van het begrip van de lezer.

Emma Peters is een van de zes winnaars van de Buning Brongers Prijs 2022. Mister Motley interviewt dit jaar alle kunstenaars. Mirthe Berentsen sprak Emma over de filosofische referenties in haar werken, reizen naar andere werelden en de spirituele kant van het schilderen: ‘Ik probeer in het leven te staan als radicale agnost, de potentie dat de dingen om ons heen bezield zijn of behuisd zijn vind ik ontzettend spannend. Mijn werk is als een soort ademhaling, in en uit. Waarin elke adem de andere weer ongedaan [removed]#8217;

Deze week is Fang Mij te gast bij Kunst is Lang. Fang maakt abstracte schilderijen, met daarop structuren die je zowel onder een microscoop als in de ruimte zou kunnen tegenkomen: cel-achtige vormen, of juist langwerpige figuren, stipjes die via lijnen met elkaar verbonden zijn, of overlappende kleurvelden. Daaroverheen borduurt ze met draad weer een andere structuur. Fang is opgegroeid met zowel de Nederlandse als de Chinese cultuur, en hoewel ze zich naar de buitenwereld toe lang vooral als Nederlandse heeft gepresenteerd, heeft ze nu in zowel werk als leven de Chinese invloed volledig omarmd.