Voor Angeline Dekker is een gebouw een lichaam, en haar werk is een operatieve ingreep waarvoor ze de buitenkant openwerkt om een stelsel van spieren, pezen, botten en bloedvaten en zenuwbanen te ontleden.

Alex de Vries ging bij haar op atelierbezoek. “In feite hangt er altijd een sloopkogel boven haar werk,” schrijft hij. “Wat tot stand wordt gebracht bevindt zich op het grensvlak van vernietiging en voltooiing. In de installatie ‘Vergänglicht des Ewigen’ heeft ze een kamer gereduceerd tot een openstaande deur en enkele vrijstaande profielen van een vloer en wanden. De lege ruimte die ermee wordt aangeduid laat heel voorzichtig het begin van een identiteit zien.”
 

Afgelopen week was beeldend kunstenaar Richtje Reinsma te gast in de podcast Kunst is [removed];Richtje maakt performances, vaak in combinatie met audio, maakte korte radiodocumentaires en schrijft essays, interviews en korte fictie. De rode draad door haar verschillende projecten lijkt een nieuwsgierigheid te zijn, verder te willen doordringen in wat het dan ook is dat zich aan de oppervlakte presenteert.