Hoe moet je de tijd zien te beteugelen?
William Pope L, Levitating the Magnesia, 1992
Vandaag werd je wakker met het geluid van je wekker, ergens in de winter van 2020, in de buitenwijken van Amsterdam. Als een dikke dekbedlarve een laatste keer snoozend, gevolgd door nog een keer en één laatste keer, rolde je van links naar rechts, terug naar links en vroeg je af wat het plan voor vandaag was. Net als de vorige dag en de dag ervoor had je, toen je eindelijk uit bed kroop, moeite om te bepalen welke dag van de week het zou zijn. Dinsdag of donderdag?
(ring, ring, ring)
Je merkte het na het afstuderen; je ontwikkelde een soort dinsdag/donderdag verwarringssyndroom. Gedurende een paar weken of maanden bevond je je in een temporaal gat; tentoonstelling uitgesteld, banen geannuleerd, zoom bugs. (snooze)
Niet alleen verloor je je gevoel van tijd, maar je begint te beseffen dat je er misschien nooit een gevoel van hebt gehad. Of op zijn minst vind je dat er nu nog een alternatieve verhouding tot tijd te vinden is.
Auteur: Clémence Hilaire
|
9 thoughts on “Over moeders en haar geesten – in gesprek met Iman Mersal”