Uitnodiging: Finissage The Place Where I was Condemned to Live

‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ 

Ouroboros

Op zaterdag 7 september, in het laatste weekend van de solotentoonstelling The Place Where I was Condemned to Live, zal Basma al-Sharif in discussie gaan met Alina Lupu, Isshaq Albarbary en Amal Alhaag, die zullen reflecteren op haar werk in relatie tot drie kwesties die in de tentoonstelling aan de orde worden gesteld en die door het huidige moment op scherp worden gesteld; De vernietiging van materieel en immaterieel erfgoed in Palestina (Gaza in het bijzonder, zoals aan de orde komt in Ouroboros, Basma’s film die dagelijks in de Appel wordt vertoond), censuur (in relatie tot twee werken in de tentoonstelling, Trompe l’œil en Capital filminstallaties), maar ook in relatie tot de censuur van Palestijnse verhalen in Europa in het algemeen, en de uitnodiging om de tentoonstelling te lezen met de vraag in het achterhoofd hoe we kunst maken en bekijken in tijden van genocide? Basma zal reageren op de reflecties van de deelnemers.

Daarna zullen we de bezoekers uitnodigen om samen met ons na te denken over de discussie, de huidige bezuinigingen in relatie tot Morning Circle, Basma’s nieuwe lopende werk, over de vraag wat voor soort (culturele/kunst) ruimtes/instellingen we op dit moment nodig hebben. Basma stelt voor om Zoe Leonards gedicht ‘I want a dyke for president’ te gebruiken als voorbeeld van een format om buiten de status quo te denken.

Om 19:00 uur stappen we op de fiets en gaan we naar Filmtheater Kriterion om samen met andere toeschouwers naar Ouroboros te kijken, met een korte inleiding door Basma al-Sharif. De vertoning begint om 19:30 uur.

Ouroboros (2017)
Ouroboros verwijst naar het symbool van de slang die zijn staart opeet, wat duidt op een cyclus van dood en wedergeboorte. Met het experimentele narrative—waarvan het centrale personage aan een reis begint om zijn pijn af te schudden, om het vervolgens opnieuw te ervaren door een onbepaald tijd-ruimte continuüm dat afwisselend weelderig en mooi, beklemmend en wanhopig is, beladen met fysieke en historische ruïne en onzekere, hachelijke situaties—houdt de film zich aan een fragmentarische, dromerig desultorische, esthetisch meeslepende structuur. Het is een onstuimige mix van essayistische overpeinzingen, verbluffende landschapsstudies en een caleidoscopisch, ontwricht liefdesverhaal, waarin ontheemding meerdere, meeslepende stemmen vindt en de ritmes botsen en ons uit de verwachting schudden. De film bevat tekst in beeld die is vertaald in Chinook, een Noord-Amerikaanse inheemse taal die wordt gesproken door collega kunstenaar-filmmaker Sky Hopinka, archiefbeelden van de vernietiging in Gaza, een griezelige panoptische blik en weelderige 16mm-beelden, een verlengde passage in omgekeerde richting en fictieve vignetten die niettemin de grenzen van zijn en handelen doen vervagen. Ouroboros roept trauma’s op die zijn veroorzaakt door territoriale bezetting, en weigert het standvastige idee van stilstand.

Tickets voor het symposium (14:00-17:30 uur) zijn hier beschikbaar.
Tickets voor de vertoning in Kriterion (19:30 uur) zijn beschikbaar via hun website.

 
 

Verzorgd door MailingLijst