Augustus en september in de Appel

de Appel nodigt geïnteresseerde deelnemers uit Amsterdam Zuid uit om deel te nemen aan de workshopserie Klachtenkoor. Het Klachtenkoor is een doe-het-zelf, gemeenschappelijk kunstproject waarbij zangers en niet-zangers uit de buurt samen zingen over hun klachten. Onder leiding van muzikant Azubike Onwuka zal het koor verschillende perspectieven en problemen uit de buurt verkennen door samen te klagen, oplossingen te bedenken, te componeren en te zingen.

De muzikale repetities zullen plaatsvinden in het najaar van 2024 en er wordt toegewerkt naar twee publiekspresentaties: eind september en begin november tijdens Museumnacht Amsterdam.

Wil je graag meer weten over dit project, en zie jij het zitten om mee te doen? Wees dan welkom bij de tweede informatiebijeenkomst op dinsdagavond 27 augustus, tussen [removed] en [removed] uur! De bijeenkomst zal plaatsvinden in Community Center Plan C (Smaragdplein 24). If you have any questions, please contact Ka-Tjun Hau (

de Appel Klachtenkoor is een samenwerking met Community Center Plan C.

Deze lezing van Binna Choi wordt gevolgd door een gesprek tussen Binna Choi, Gabi Ngcobo en Yazan Khalili en wordt gepresenteerd in samenwerking met Casco Art Institute: Working for the Commons.

Aloha will animate world intelligence because it speaks truth in ways that encourage growth and healing. This form of intelligence will be challenging for institutions because of its transparent nature, and we offer it now as nourishment for us to consider how it will be expressed in our shared future.
– Manulani Auli Meyer, “Spirituality Centered around Aloha/Pono: A Discipline of Love and Truth”

In de afgelopen drie decennia zijn grootschalige, terugkerende hedendaagse kunstevenementen zoals biënnales en triënnales niet alleen gegroeid, maar hebben ze zich ook gevestigd als kunstinstellingen over de hele wereld. Ze belichamen de verlangens en ambities van verschillende lokale groepen en gemeenschappen binnen en buiten de kunst en er worden veel middelen in geïnvesteerd. Er zijn geen tekenen dat ze op korte termijn zullen afnemen, zoals bij veel van de Covid-19 “great reset” scenario’s het geval is. De Triënnale van Hawaï, die voor de editie van 2022 opnieuw als Honolulu Biënnale werd gelanceerd in 2017, is daar het bewijs van. In haar vierde editie in 2025 heeft ze haar locaties vermenigvuldigd en zelfs uitgebreid naar andere eilanden – Maui en Hawaii Island – in de Hawaïaanse archipel. Wie en wat zijn de achterbannen van de Hawaii Triënnale en wat zijn de verwachtingen? Hoe werkt het, geplaatst in de context van de complexe geschiedenis en het heden van de archipel rond antikoloniale strijd, soevereiniteitsbeweging, voortdurende migratiestromen en mili-toerisme (naar Teresia Teaiwa)? En welke (alternatieven) biedt het de rest van de (kunst)wereld? Binna Choi zal op deze vragen ingaan vanuit haar positie als een van de drie curatoren voor de komende Hawaii Triënnale 2025, getiteld ALOHA NO.

Omdat Hawaï misschien wel een van de meest populaire en onbegrepen plaatsen ter wereld is, heeft het Hawaïaanse woord “aloha” een gelijkwaardige status. Aloha staat bekend als een Hawaïaanse begroeting en wordt veelvuldig gebruikt voor allerlei soorten branding, maar neemt in feite een centrale plaats in binnen de inheemse Hawaïaanse epistemologie, levenswijzen en culturele, sociale en politieke bewegingen. “Aloha” heeft een diepgaande betekenis en waarde die in het Engels vertaald kan worden als liefde, genegenheid, vriendelijkheid, medeleven, dankbaarheid en verdriet, wanneer het buiten de context en de beelden van koloniaal militoerisme en kapitalistische goederenmarkten wordt gezien, waar praktijken van dekolonisatie, inheemsheid en commoning worden gecultiveerd. ALOHA NO roept op om Hawaï en “aloha”, zoals sommigen het kennen, af te leren en opnieuw te leren. Om te leren van de praktijk van het liefhebben in deze conflictueuze en verdeelde wereld en om deze te behouden. ALOHA wordt gemarkeerd met de toevoeging NO, dat in het Engels gelezen moet worden als een ontkenning en verzet, en in het Hawaïaans als een bevestigende intensivering.

Dit evenement is een samenwerking met Casco Art Institute: Working for the Commons en vindt plaats in de Appel op woensdag 28 augustus, om 20:00 uur. Het evenement is in het Engels. Er is beperkte capaciteit voor dit evenement, een plaats reserveren is aangeraden.

The Art Institution of Tomorrow, Reinventing the Model, van curator en schrijver Fatoş Üstek, is een uniek manifest voor het verhogen van de standaard van institutionele praktijken van kunstorganisaties over de hele wereld. Om de lancering van het boek te vieren, organiseert de Appel een presentatie door Üstek, gevolgd door een rondetafelgesprek met de Appel teamleden over enkele van de belangrijkste gebieden van noodzakelijke transformatie die in het boek worden beschreven.

Fatoş Üstek stelt dat er een “wereld van crises” op verschillende schaalniveaus bestaat en dat de huidige systemen van kunstinstellingen moeite hebben om aan de eisen van deze wereld te voldoen. Met dit nieuwe boek stelt ze een nieuw institutioneel model voor. Gebaseerd op een uitgebreid onderzoek naar non-profit organisaties voor beeldende kunst en de creatieve industrie in het algemeen, en met interviews met meer dan 50 internationale institutionele leiders uit de hele sector, geeft het boek een overzicht van de veranderingen die kunstinstellingen zullen moeten ondergaan om hun relevantie voor de komende generaties te behouden.

The Art Institution of Tomorrow is gepubliceerd als onderdeel van de Hot Topics in the Art World serie door Lund Humphries, in samenwerking met Sotheby’s Institute of Art.

Kom naar de lancering in de Appel op woensdag 4 september om 19:30 uur. Door een plaats te reserveren help je de teamleden om zich voor te bereiden.

In het laatste weekend van de tentoonstelling zal Basma al-Sharif in discussie gaan met Alina Lupu, Isshaq Albarbary en Amal Alhaag die zullen reflecteren op haar werk in relatie tot drie kwesties die in de tentoonstelling aan de orde worden gesteld en die door het huidige moment op scherp worden gesteld; De vernietiging van materieel en immaterieel erfgoed in Palestina (Gaza in het bijzonder, zoals aan de orde komt in Ouroboros, Basma’s film die dagelijks in de Appel wordt vertoond), censuur (in relatie tot twee werken in de tentoonstelling, Trompe l’œil en Capital filminstallaties), maar ook in relatie tot de censuur van Palestijnse verhalen in Europa in het algemeen, en de uitnodiging om de tentoonstelling te lezen met de vraag in het achterhoofd hoe we kunst maken en bekijken in tijden van genocide? Basma zal reageren op de reflecties van de deelnemers.

Daarna zullen we de bezoekers uitnodigen om samen met ons na te denken over de discussie, de huidige bezuinigingen in relatie tot Morning Circle, Basma’s nieuwe lopende werk, over de vraag wat voor soort (culturele/kunst) ruimtes/instellingen we op dit moment nodig hebben. Basma stelt voor om Zoe Leonards gedicht ‘I want a dyke for president’ te gebruiken als voorbeeld van een format om buiten de status quo te denken.

Om 19:00 uur stappen we op de fiets en gaan we naar Filmtheater Kriterion om samen met andere toeschouwers naar Ouroboros te kijken, met een korte inleiding door Basma Alsharif. De vertoning begint om 19:30 uur.

Tickets voor het symposium (14:00-17:30 uur) zijn hier verkrijgbaar. Tickets voor de vertoning in Kriterion zullen binnenkort beschikbaar zijn via hun website.

Conversation Dance is een veranderlijke installatie van Min Oh’s bestaande en nieuwe werken, samengesteld en geco-choreografeerd door Eugene Hannah Park. Het concept van Conversation Dance kwam voort uit de drang om te weten hoe niet-hiërarchische coëxistentie werkt in multidisciplinaire kunst.

Om een symbiotisch ecosysteem tot stand te brengen, is het noodzakelijk om elke deelnemer of elk materiaal en hun geschiedenis te begrijpen. Daarom is samenwerking in interdisciplinaire kunst een praktijk van kennisproductie rond verantwoordelijkheden, rechten en hiërarchieën, die in elke discipline anders zijn vastgesteld. Conversation Dance start een dialoog op dit kruispunt.

Het multidisciplinaire kunstwerk, dat zich gedurende een week ontvouwt in de tentoonstellingsruimte van de Appel, omvat dialogen die niet-hiërarchische relaties en talen onderzoekt die gebruikt worden in samenwerkingen tussen culturele werkers. Het publiek wordt uitgenodigd in een open en levende setting die het klassieke onderscheid tussen on-screen en off-screen, on stage en backstage, proces en resultaat, theorie en praktijk, en verschillende rollen en genres binnen een kunstwerk uitdaagt. Het project vertrekt vanuit Min Oh’s concept van simultaneïteit, dat zij definieert als het samenkomen van niet-hiërarchische zintuiglijke informatie. In de Appel presenteert ze een programma met openbare repetities met performers, interviews, partituren en een meerkanaals audiovisuele installatie.

Meer informatie over het programma, dat tussen 24 en 29 september plaatsvindt, wordt binnenkort gepubliceerd op de website van de Appel.

Andere facilitators en hosts waren Buurthuis Lydia, het land, Noor Abuarafeh, Marina Christodoulidou, Reza Afisina &Iswanto Hartono (ruangrupa), OT301 (Ivo Schmetz), De Warren, Chandar van der Zande, Toon Maassen, Voedselpark (Natasha Hulst, Tamalone van den Eijnden, Iris Poels) Ecologische Boerderij de Boterbloem, True Counterpower (Serda Demir en Iliada Charalambous), Esra Sakir, Robida Collective (Vida Rucli), Four Siblings Collective (Müge Yılmaz en Emiel Wolf) en Andres Jara.

We bedanken de deelnemers aan de Summer School Won Jin Choi, Soph Boobyer, Marina Resende Santos, Lina Bravo, Giulia Menegale, Akvile Slegertye, Ibai Gorriti, Katja Berends, Lukas Messner, Lorenzo Garcia Andrade, Nikita Sena, Robbie Schweiger, Suzie van Staaveren en Julia van der Putten die bijdroegen met onschatbare vragen, reacties en reflecties en we hopen samen ruimte te blijven houden voor dergelijke discussies.