“Quinquagesimum est la troisième exposition que j’organise à la Fondation CAB après Bande à part (2014) et Shaping light (2018).
Quinquagesimum n’est pas une rétrospective mais une exposition avec 33 artistes conçue comme un moment particulier de mes 50 ans d’activité. Le choix, forcément subjectif et réalisé avec la collaboration d’Hubert Bonnet, est dicté par l’esprit du lieu. Il se limite à un nombre relativement restreint d’artistes qui, un moment ou un autre, ont marqué mon parcours, certains le temps d’une seule exposition, d’autres plus régulièrement dans ces années.
La figuration est quasi absente. Il n’y a pas de critères de non-qualité dans les absents… que ceux-ci ne m’en tiennent pas rigueur …
Durant ces 50 années, j’ai côtoyé, fréquenté plus de 100 artistes… avec une ou plusieurs expositions [removed];
Quinquagesimum aurait pu très bien être une autre exposition dans un autre espace plus grand pour contenir une centaine d’artistes. C’est un choix, il y aura d’autres opportunités …malgré mon âge avancé.
Mon âge avancé, peut-être mon seul titre de gloire, m’aura permis d’être un témoin de l’évolution de l’art, du marché, des collectionneurs, des artistes. Que dire d’un métier, d’une passion qui m’a procuré bien de joies, de moments agréables et difficiles, de rencontres [removed];
Il était important pour moi, aussi pour mon ego et sans fausse modestie montrer des oeuvres d’artistes que j’ai exposé, pour certains très tot avant qu’ils aient acquis une notoriété et exposé chez des collè[removed];
Je voudrais remercier particulièrement Catherine Mayeur pour le texte (élogieux) ci-après qui relate avec beaucoup de justesse mon parcours (je déteste le mot « carrière »). C’est pourquoi, je ne dois rien rajouter de [removed]#8221;
Albert Baronian
____________
“Quinquagesimum is the third exhibition that I organize at Fondation CAB after Bande à part (2014) and Shaping light (2018).
Quinquagesimum (Latin for “fiftieth anniversary”, I specify this for the ones who don’t know) is not a retrospective, but an exhibition featuring 33 artists, marking a peculiar moment in my fifty years of activity. The choice, inevitably subjective and made in collaboration with Hubert Bonnet, is determined by the spirit of the place. It is limited to a relatively small number of artists who, at one time or another, have marked my career, some for a single exhibition, others more regularly over the [removed];
Figuration is almost absent. There are no criteria of non-quality among the absentees … so please don’t hold it against me…
Over the past fifty years, I’ve spent time and worked with over 100 artists… with one or more solo [removed];
Quinquagesimum could have been another exhibition in another larger space to include the works of over a hundred artists. It’s a choice, there will be other opportunities … despite my advanced [removed];
My advanced age, perhaps my only claim to fame, has enabled me to witness the evolution of art, of the market, of collectors, of artists. What can I say about a profession, a passion that has given me many joys, pleasant and difficult moments and enriching [removed];
It was important for me, also for my ego and without false modesty, to show the works of artists I have exhibited, for some of them very early on, before they became well-known and exhibited with [removed];
I’d like to thank in particular Catherine Mayeur for the text (full of praise) hereafter, which gives a very accurate account of my journey (I hate the word “career”). That’s why I don’t need to add anything [removed]#8221;
Albert Baronian
____________
“Quinquagesimum is de derde tentoonstelling die ik voor het Fondation CAB organiseer, na Bande à part (2014) en Shaping light (2018).
Quinquagesimum (Latijn voor ‘halve-eeuwfeest’, voor wie dit niet zou weten) is geen retrospectief maar een tentoonstelling met 33 kunstenaars die op een bijzonder moment van mijn vijftigjarige activiteit komt. Deze – per definitie subjectieve – keuze, die het resultaat is van een samenwerking met Hubert Bonnet, is ingegeven door de ziel van deze plek. De deelnemende kunstenaars, relatief beperkt in aantal, hebben een bijzondere betekenis gehad voor het parcours dat ik heb afgelegd – sommigen slechts voor de duur van één tentoonstelling, terwijl andere in de loop der jaren vaker voorbij zijn [removed];
Bijna niets is figuratief. De afwezigen moeten het me niet kwalijk nemen, want met kwaliteit heeft mijn keuze niets te [removed];
In die 50 jaar heb ik meer dan 100 kunstenaars ontmoet… voor één of meerdere individuele [removed];
Quinquagesimum had in een grotere ruimte zeker een andere tentoonstelling kunnen opleveren, met plaats voor een honderdtal kunstenaars. Het is echter een keuze, en er komen, ondanks mijn gevorderde leeftijd, nog gelegenheden [removed];
Dankzij deze gevorderde leeftijd – wellicht de enige eretitel die ik draag, ben ik getuige geweest van de evolutie van de kunst, de markt, de verzamelaars en de kunstenaars. Wat kan ik anders zeggen over dit vak, deze passie, die mij heel wat vreugde, moeilijke en plezierige momenten en boeiende ontmoetingen heeft opgeleverd?
Voor mij, en ook voor mijn ego, was het belangrijk om zonder valse bescheidenheid werken te tonen van kunstenaars die ik een podium heb geboden, soms zelfs in het prille begin voordat ze bekend werden en bij de collega’s werden [removed];
Mijn bijzondere dank gaat naar Catherine Mayeur voor de hiernavolgende (lovende) tekst, die met grote precisie mijn parcours uit de doeken doet (ik heb een hekel aan het woord ‘carrière). Ik heb hier verder dan ook niets aan toe te [removed]#8221;
Albert Baronian