| Het Curatorial Programme (CP) van de Appel is een unieke kans om ervaring op te doen in het publiek maken van kunst. Het programma is onvergelijkbaar met wat een traditionele academische opleiding biedt. Tijdens het tien maanden durende programma is de Appel de institutionele uitvalsbasis van waaruit een volledige onderdompeling in de lokale en (inter)nationale scene wordt mogelijk gemaakt. Ieder jaar gaan de geselecteerde deelnemers aan de slag met een rijk en diepgaand curriculum en aan het einde daarvan presenteren zij in de herfst hun project aan het publiek.
Begin dit jaar startten de huidige groep CP-deelnemers in Amsterdam, waar ze meteen aan het werk gingen. Daarbij namen ze hun eigen uitgesproken vaardigheden, gevoeligheden, politieke passies en het verlangen om te leren met zich mee; leren – niet alleen van elkaar, maar ook van de tutoren, het team en de mensen waarmee de Appel werkt.
De Appel verwelkomt met veel plezier in Amsterdam:
Melissa Appleton (1983) is producent, curator en ruimtelijk ontwerper. Ze groeide op in de buurt van Newport, waar de Usk en Severn Estuary rivieren elkaar ontmoeten aan de rand van het industriële Zuid-Wales. Melissa werkt vanuit de Welsh Borders en is momenteel creatief directeur van Peak Cymru, een kunstorganisatie dat samenwerkt met kunstenaars en jongeren om ‘het zachte werk van de toekomst’ in dialoog met de complexiteit, talen en koloniale geschiedenissen van de grensregio te onderzoeken.
Melissa’s curatoriële-, ruimtelijke- en onderzoekspraktijk is gebaseerd op analyse, relaties, het doordenken van systemen van ontwerp, plaats en functie, evenals warmte, collectiviteit en bruikbaarheid. Melissa wordt gemotiveerd door het potentieel van hyperlokale kennis en is enthousiast om te leren van de doorleefde ervaringen en praktijken van collega’s bij de Appel.
Melissa heeft een achtergrond in architectuur en heeft voorafgaand aan haar werk met Peak Cymru programma’s ontwikkeld waarbij ruimtelijke interventies fungeren als mechanismen om toegang te krijgen tot alternatieve geschiedenissen, dromen en talen. Deze omvatten Writtle Calling/2EmmaToc (2012), een radiostation in een veld in Essex, Tonight the World (2019), een samenwerking met Daria Martin voor Barbican Curve, Londen & CJM, San Francisco en Quite Suddenly Your Smile is an Architecture (2017), een rondreizende tentoonstelling van de uitgeefprojecten van dichter Jeff Nuttall.
Melissa’s deelname aan het Curatorial Programme wordt mogelijk gemaakt door financiële steun van Art Fund (Jonathan Ruffer Curatorial Grant) en Arts Council Wales International Opportunities [removed];Met dank aan Peak Cymru collega’s voor hun steun en Owen Griffiths voor de woorden.
Ka-Tjun Hau (1990), of 家駿, wat ‘weldenkend gezin’ in het Chinees betekent, is geboren en getogen in Nederland. Hij is geïnteresseerd in de dynamische identiteiten die binnen een culturele diaspora ontstaan, en onderzoekt de ‘verborgen draden’ die ons verbinden met plaatsen, mensen en verhalen. Ka-Tjun zet zich in voor meer Aziatische vertegenwoordiging en zichtbaarheid in media, film en de kunsten en heeft gewerkt voor Pan Asian Collective, een organisatie en platform voor en door creatieven met Aziatische roots.
Ka-Tjun heeft een achtergrond in mode en voltooide een BA en MA in mediawetenschappen aan de Universiteit van Amsterdam. Na het afronden van een traineeship in 2017 bij Foam in Amsterdam, ging hij aan de slag als cultuurverkenner voor het Amsterdams Fonds voor de Kunst waar hij kunstenaars ondersteunde bij het realiseren van projecten en het vastleggen van relaties met lokale instellingen en publiek in Amsterdam. Vanuit deze ervaring gelooft Ka-Tjun in de waarde van artistieke praktijken binnen hun oorspronkelijke context, die misschien klein en lokaal beginnen, maar uiteindelijk door verbondenheid op grotere schaal kunnen worden ondersteund.
Sinds 2018 is Ka-Tjun actief als fotoredacteur voor Hard//hoofd, een Nederlands kunst- en literatuurmagazine waar hij samenwerkt met fotografietalenten en pas afgestudeerden. De afgelopen jaren was hij programmacoördinator bij het culturele platform We Are Public, waar hij samenwerkte met kunstenaars en cultuurbeoefenaars om nieuwe publieke programmaformats te ontwikkelen. Ka-Tjun kijkt uit naar zijn deelname en naar het betrekken van het gebied Nieuw-West vanuit een ander perspectief.
Monika Georgieva (1993, Bulgarije) is een actief deelnemer in de culturele scene van Wenen, waar ze momenteel woont en werkt. Met haar achtergrond in stedenbouw en architectuur (BA, MA), ziet Monika onze ruimtelijke omgeving als een actief, levend organisme in een staat van voortdurende metamorfose. Sinds 2020 runt Monika samen met kunstenaar Aaron Amar Bhamra in Wenen de onafhankelijke tentoonstellingsruimte Laurenz. Het heroverwegen van onze opvattingen over wat tentoonstellingen kunnen zijn, en de toekomstige vormen die het zou kunnen aannemen is de kern van Laurenz’ benadering.
Het volgen van de nomadische geschiedenis van de Appel, en hoe de organisatie verbinding maakt met haar veranderlijke omgevingen, interesseert Monika en brengt haar verder in haar onderzoek. Heeft de tentoonstellingsruimte van de toekomst nog een vaste locatie nodig, of zou het een nomadisch bestaan kunnen aannemen, regelmatig verhuizen en haar habitat veranderen? Hoe zou dit er dan uit zien? Hoe zou het zich gedragen? En wat zouden haar sociale verantwoordelijkheden zijn?
Voordat ze naar Amsterdam kwam, assisteerde Monika het curatorenteam van de Vereniging van Beeldende Kunstenaars Wiener Secession en werkte ze aan het Instituut voor Kunst en Design van de Technische Universiteit van Wenen. Eerder maakte ze ook deel uit van de architectuur- en stedenbouwstudio StudioVlayStreeruwitz, waar ze werkte aan het ruimtelijk ontwerp van het Oostenrijkse paviljoen op de 58e Biënnale van Venetië in 2019.
Monika Georgieva’s deelname aan het Curatorial Programme van de Appel wordt ondersteund door het Oostenrijkse federale ministerie voor Kunst, Cultuur, Openbare Dienst en Sport (Bundesministerium für Kunst, Kultur, öffentlichen Dienst und Sport BMKÖS).
Chala Itai Westerman (1993) groeide op in Groningen, Nederland en bracht haar eerste zomers door in Yonago, Tottori, Japan. In de zomer van 2013 verhuisde ze naar Amsterdam om Informatiekunde en Kunstgeschiedenis te studeren aan de Universiteit van Amsterdam. Na deze academische periode voelde ze haar relatie met Japan verwateren en besloot ze een tijd in Japan te leven. In de herfst van 2019 begon zij aan haar MA Contemporary Art History aan de Vrije Universiteit Amsterdam, maar voelde zich niet thuis in de academische taal. Ze vond nieuwe wegen voor zichzelf om in contact te staan met kunst door te werken als studio assistent van kunstenaar Jennifer Tee en als medewerker van het Mondriaanfonds. Het heeft haar een sterk begrip gegeven van de gelaagdheid van de kunstpraktijk. Kunst gaat niet alleen om het eindproduct: het proces is net zo belangrijk.
Haar Japans-Nederlandse culturele achtergrond heeft haar (onderzoeks)interesse voor sociaal-culturele en identiteitsvraagstukken gevoed. Tijdens haar onderzoek- en productiestage bij de Appel onderzocht zij in hoeverre de internationale reputatie van de Appel een brug slaat met de diverse Nederlandstalige cultuur. Haar MA-scriptie ging over het begrijpen van online identiteit als iets veranderlijks dat wordt geconstrueerd door het vertellen van een verhaal en nodigt uit om het concept van een authentiek en inclusief verhaal te herzien. Als een (online) identiteit wordt geconstrueerd door het vertellen van verhalen, dan kunnen we ons afvragen: schrijven we nog steeds onze eigen verhalen?
Meer informatie over de individuele CP-deelnemers kan je op onze website vinden, of op onze sociale media kanalen.
Bijzondere dank aan onze juryleden: Nav Haq, Zippora Elders, Iris Ferrer en David Smeulders; samen met CP-Coördinator Liza Nijhuis en directeur van de Appel Monika Szewczyk interviewden zij de kandidaten in maart 2021.
De Appel Curatorial Mentor 2022
Pádraic E. Moore, de Curatorial Programme Mentor voor 2022, begeleidt de Curatorial Programme deelnemers tijdens hun 10 maanden durende curriculum bij de Appel. Moore ondersteunt de deelnemers ook in het proces van het geven van een opdracht aan een kunstenaar in het kader van de eindpresentatie van het Curatorial Programme, die in het najaar van 2022 in de Appel zal plaatsvinden.
Pádraic E. Moore is schrijver, curator en kunsthistoricus. Hij behaalde een BA in kunstgeschiedenis en Engelse literatuur aan University College Dublin (2004), een MA in Visual Art Practices aan IADT, Dublin (2007) en voltooide CuratorLab, het postgraduate programma aan Konstfack University, Stockholm (2010). Moore is ook een voormalig resident van de Jan van Eyck Academie, Maastricht (2014-15). Moore’s praktijk wordt gevormd door de overtuiging dat beeldende kunst alternatieve manieren van interactie mogelijk maakt in een wereld die steeds meer geleid wordt door technologische rationaliteit. Moore’s curatoriële aanpak is nauwkeurig maar subjectief, en wordt aangezet door een scherp bewustzijn van de individuele positie van de kunstenaar. Hij is in het bijzonder geïnteresseerd in het format van de groepstentoonstelling als een platform voor het maken van collectieve en kritische uitspraken.
Moore was curator bij Garage Rotterdam van 2019 tot 2021 en leidde in deze rol verschillende opdrachten aan kunstenaars. Andere recente curatoriële projecten zijn onder meer Tour Donas, Lucy McKenzie’s eerste solotentoonstelling in Ierland in Temple Bar Gallery Dublin (2021). Hij heeft als curator projecten gerealiseerd in instellingen als W139 Amsterdam, 1646 Den Haag, Irish Museum of Modern Art, Moderna Museet, Stockholm, Fondazione Sandretto Re Rebaudengo, Turijn en Dublin City Gallery The Hugh Lane.
Om meer te weten te komen over het werk en de projecten van Pádraic , bezoek zijn website [removed]
De Curatorial Programme Mentor wordt financieel mogelijk gemaakt door Ammodo door hun bijdrage aan de Catalyst [removed]; |