Dan Graham, Public Space / Two Audiences, 1976 – Collectie Herbert Foundation, Gent (foto door Anton Herbert, 1987, Archief Herbert Foundation)

Rodney Graham: I just want to ask you about one piece that really kind of, I don’t know, had a big influence on me. Public Space / Two Audiences, the ’76 piece.

(…)

Chrissie Iles: (To Rodney.) Why was this work such an influence on you?

RG: Oh, I just always thought it was so incredibly paradoxical, like how the effect was obtained, I could never quite get my head around it. Just the idea of turning a visual infinite regress into a kind of temporal infinite regress. It’s kind of fascinating and it’s super-paradoxical, it’s really a successful piece for that.

Dan Graham: Well – this is very important because all my work is a critique of Minimal art; it begins with Minimal art, but it’s about spectators observing themselves as they’re observed by other people, so about the perceivers themselves. And all my work became about temporality. I think Minimal art is static, but I got very influenced by Steve Reich, La Monte Young, and also yes, drugs – I did inhale…

RG: (laughs.)

DG: And also my work eventually became baroque, became a baroque critique. Because as you move, everything changes. The body changes, and it’s a time situation.

RG: You know, I just think that piece is a particularly successful integration of that time aspect.

(Fragment uit Interview with Dan Graham by Rodney Graham with Chrissie Iles and Gary Carrion-Murayari, New York, New York 7 May 2008 in Dan Graham: Beyond, MIT Press, 2009, [removed])

____
 

Public Space / Two Audiences werd voor het eerst tentoon gesteld tijdens de Biënnale van Venetië in de tentoonstelling ‘Ambiente Arte’, gecureerd door Germano Celant. ‘Ambiente Arte’ presenteerde een overzicht van historische benaderingen van “environments” of ruimtes die een plaats innemen tussen kunst en architectuur.
 

Dan Graham, ontwerptekening voor Public Space / Two Audiences, 1976 – Collectie Herbert Foundation, Gent

Public Space / Two Audiences, een ruimte met rechthoekig grondplan begrensd door witte wanden en wit plafond, werd door Graham in twee even grote kamers opgedeeld. De scheidingswand tussen beide kamers is opgetrokken uit geluidswerend dubbel glas. De achterwand van de ene ruimte bestaat uit een spiegel. De achterwand van de tegenovergestelde ruimte is daarentegen een gewone witte wand. Beide ruimtes zijn apart toegankelijk via een deur.

Het publiek in de ene kamer vormt een spiegel voor het uiterlijk gedrag van het publiek in de tegenoverliggende kamer. De groep in de kamer zonder spiegel ziet zichzelf en hoe zij de andere groep aan het observeren zijn ook weerspiegeld in de spiegel van de tegenoverliggende kamer. De toeschouwer wordt heel erg zelfbewust. Het publiek in de kamer met de spiegelende achterwand kan, door zich om te draaien, ook naar zichzelf kijken, kijkend naar de groep toeschouwers die zich met hem in de kamer bevinden en naar de toeschouwers in de ruimte van de tegenoverliggende kamer.

Door de dikte van de glazen scheidingswand, zien beide groepen toeschouwers zichzelf ook daarin licht weerspiegeld. Het publiek in de kamer zonder spiegel ziet daarom meerdere projecties ontstaan: een vaag spiegelbeeld in de glazen tussenwand overlapt het scherp spiegelbeeld in de spiegel van de tegenoverliggende ruimte. Dit herhaalt zich onneindig en in afnemende grootte.

Net zoals in eerder werk van Graham, bestaat Public Space / Two Audiences enkel en alleen doordat de toeschouwer het werk betreedt en zichzelf zo tot een actief subject maakt. Public Space / Two Audiences herdenkt hiermee de traditionele relatie die er klassiek bestaat tussen de kijker en wat of wie bekeken wordt.
 

Dan Graham, Public Space / Two Audiences, 1976 – Collectie Herbert Foundation, Gent (foto door Annick Herbert, 1976, Archief Herbert Foundation)

Volgend op de presentatie van Public Space / Two Audiences in Venetië ontwerpt Graham een aantal architecturale modellen: After my Venice Biennale piece… I realized the trap in that work which seemed to be very successful was that it was inside the white cube of a gallery. So I wondered what would happen if I took one wall away and made it into a window. Then immediately, you would have something that was both architecture and exhibition space. *

Voorbeelden van modellen die duidelijk gelinkt kunnen worden aan Public Space / Two Audiences zijn Clinic for a Suburban Site (1978) en Alteration to a Suburban House (1978). Met deze modellen trekt Graham zijn werk echter weg uit de “white cube sfeer” en verplaatst de focus zich naar de “suburbs”, een thematiek die we geregeld terugzien in Grahams oeuvre.
 

Dan Graham, tekening Clinic for a suburban site, 1979 / Collectie Herbert Foundation, Gent

Public Space / Two Audiences en de daarop volgende architecturale modellen initiëren een kantelmoment in het oeuvre van Dan Graham. In de periode voorafgaand werkte Graham vooral met en rond video, performance, film en installaties. Public Space / Two Audiences luidt de overgang in naar Grahams meer architecturale werk dat in het begin van de jaren ’80 uitmondde in een eerste buitenpaviljoen, Pavilion/Sculpture for Argonne, een werk dat reeds bedacht was in 1978 en in 1981 werd uitgevoerd. Voortbouwend op de thematiek en onderzoeksvragen van Public Space / Two Audiences ontwerpt Graham in de daarop volgende decennia wereldwijd een groot scala aan paviljoenen met een diverse vormentaal, samengesteld uit glas en spiegelglas, zowel voor binnen- als buitenruimtes.

____
 

* Dan Graham, Dan Graham, A Modern Archeology of Perception: Interview by Paul Ardenne in Art Press, Maart, 1993, pp. 3-4

____
 

In de reeks “Talking to” belicht Herbert Foundation bepaalde aspecten van de huidige tentoonstelling Distance Extended / 1979 – 1997. Part I aan de hand van interviews met de kunstenaars die deel uitmaken van de presentatie. Reserveer uw bezoek via onze website.