Chaim van Luit | OER / VORM

Wij zijn blij dat we met de versoepelingen van de corona-maatregelen weer bezoekers kunnen ontvangen in de [removed];We nodigen u dan ook van harte uit voor de opening van de tentoonstelling OER / VORM van Chaim van [removed];

De opening zal plaatsvinden gedurende het weekend van 12, 13, 14 maart. Met meerdere galeries hebben we de handen ineengeslagen en een manier bedacht waarop u een ‘ouderwets’ galerierondje kunt [removed];
Via onderstaande link kunt u zelf uw rondje samenstellen door bij iedere galerie een tijdsslot te [removed];
Wees er snel bij, want vol is vol!

We kijken ernaar uit u in de galerie te ontvangen.
 

OER /
VORM
Chaim van Luit
12 maart – 17 april 2021
 

Normaal gesproken loopt hij door de velden met een metaaldetector, struint de bossen in de omgeving af, fietst door de heuvels, of gaat op onderzoek uit in vervallen bunkers en grotten. Kijken en vinden zijn de werkwoorden die zijn dagelijkse gang typeren. Het onderzoeken van de plooien van de tijd is zijn geplogenheid. Het afgelopen jaar vond het graven noodgedwongen vooral plaats in zijn hoofd. De periode van de lockdown leidde bijna vanzelfsprekend tot terugkijken, tot vragen over het arsenaal aan tekens die zijn werk bevolken, tot vragen over de betekenis van die tekens in deze [removed]; Chaim van Luit (Heerlen, 1985) presenteert in zijn tentoonstelling OER / VORM een reeks nieuwe werken waar een magische energie vanaf spat, vlammende beelden die zijn ontstaan uit kijken, herinneren en intuïtief [removed];

Een van de werken in de tentoonstelling heeft als titel ‘The Gathering’, de bijeenkomst. Het werk bestaat uit een onregelmatige rechthoek van metaal, met daarop het beeld van een grote kan – de archetypische vorm van een klassieke kruik – een kleinere kan en een [removed];De voorstelling verwijst naar alles wat niet mocht in deze virus-tijd: samenkomen, samen eten, praten, lachen. Het is een uitnodigend beeld, maar tegelijk ook ‘gevaarlijk’ door de scherpe punten aan de randen. Het associatieve oproepen van meerduidigheid is tekenend voor het conceptuele uitgangspunt van alle werken in de tentoonstelling. Het idee ‘verzamelen’ dat weerklinkt in de titel refereert bovendien aan de werkwijze van de kunstenaar die als een archeoloog in zijn eigen geschiedenis ging graven, om daarmee ook vragen te stellen over de eigen identiteit als [removed];

De ideeën ontstonden toevallig. Het jonge dochtertje van Chaim van Luit amuseerde zich graag tijdens de lockdown met het verknippen van A4-papier. Uren achtereen kon ze fanatiek bezig zijn met de schaar. Ze produceerde de ene na de andere onregelmatige rechthoek met de meest wonderlijke punten, randen en hoeken. Van Luit nam een aantal van de papieren van zijn dochtertje mee naar zijn atelier, en besloot de vormen uit te snijden uit metaal. Hij bewerkte die metalen ‘knipsels’  met een las-apparaat, met spuitbussen, bestrooide ze met magnetisch ijzerslijpsel, kraste er Romeinse cijfers in of liep eroverheen. Het oppervlak van de ‘aangetaste’ platen werd vervolgens bij een speciaal bedrijf behandeld met iriserende verf. En eenmaal ‘clean’ weer terug in het atelier bleken ze de perfecte drager voor beeldelementen die zich het best laten omschrijven als oer-vormen: van betekenis als onderdeel van de beeldtaal van de kunstenaar, maar ieder ook met een eigen historische, culturele lading.  

Als zo’n metalen ‘knipsel’ is ook ‘The Gathering’ ontstaan. De donkere vormen van de kannen en de schaal – uitgeknipte sjablonen die in zijn studio rondzwierven en waar hij zelfs de sporen van zijn eigen voetafdrukken op terug zag – contrasteren met een lichte ondergrond die aan de rechterkant begrensd wordt door een donkere baan die zacht ‘wolkend’ uitvloeit in het witte deel. Las-sporen lopen als littekens door het beeld. Op subtiele wijze weerkaatst op de muur achter de metalen plaat een aura dat verloopt van oranje naar geel. Als beschouwer moet je langs de metalen werken – waarvan sommige letterlijk reliëfs zijn –  heen en weer bewegen om alle details te kunnen [removed];

In de reeks nieuwe werken draait het om het omarmen van het toeval en het idee van transformatie. Vazen worden tekens van het gemis aan sociale contacten maar bewegen evengoed mee met een veranderend perspectief. De vaker in het werk van Van Luit voorkomende vorm van een lijn die zich als een slang in golvende bochten wringt, krijgt niet alleen het gezicht van het verloop van de tijd of het wisselen van de seizoenen, maar roept hier ineens ook associaties op met een grafiek van een hartslag, met de kern van het leven zelf. Zo worden ook andere tekens die het oeuvre van Van Luit kenmerken, opgeladen met nieuwe betekenis. Er ontstaan nieuwe lagen, nieuwe verbindingen in de tijd. In de tentoonstelling is naast de werken op metaal, ook een recent neon-werk te zien van drie in elkaar grijpende spiralen, een oud Keltisch symbool. Zachte in elkaar overlopende pasteltonen brengen de drie dimensies van de tijd – verleden, heden en toekomst – stralend bij elkaar, een hoopvol beeld.

Visit our homepage | Unsubscribe