Het idee dat experiment en vernieuwing enkel bij de jonge kunstenaar te vinden is, lijkt in onze hersenen geprogrammeerd. Om die reden duik ik in de praktijk van kunstenaars die juist zo interessant zijn omdat ze meer levenservaring hebben. Kunstenaars die meer zijn dan enkel oud, en nog iedere dag kunst maken, gevoed door al die ontwikkelingen die ze door de jaren ervaren hebben. Makers die door hun levenservaring scherp de huidige tijdsgeest in perspectief kunnen zetten door deze af te zetten tegen andere tijden. Zoals kunstenaar Lieke Göbbels (1948) die sinds een aantal jaren aan huis gebonden is en zich daardoor vierentwintig uur per dag tussen haar kunst begeeft: installaties van poppenhuisservies, een opgezette haas en een lichtgevend huis dat in de lucht zweeft. Werken die ontstaan vanuit herinneringen, fantasie en het dagelijks leven.

Fenne Saedt (FS): In 1988 schreef NRC het volgende: ‘Voorwerpen uit het dagelijks leven worden letterlijk door Lieke Göbbels in een ander licht gezet en kenmerken zich door een persoonlijk ‘ouderwets’ karakter. Wat is er veranderd de afgelopen 32 jaar?

Lieke Göbbels (LG): ‘Ik maak nu wat ik wilde maken toen ik jong was. Dat is wat er veranderd is. Ik groeide in de jaren ’50 op in het dorp Posterholt in de buurt van Roermond. Daar werd de kunst niet met de paplepel ingegoten. In de boekenkast van mijn ouderlijk huis lag een kunstboek van Leonardo da Vinci en Van Gogh, daar bleef het bij.

Ko van ’t Hek schrijft voor Mister Motley over zijn ontmoetingen met kunstwerken. Vandaag het werk Riff, PD#18245 dat sinds 2018 in Flevoland staat, gemaakt door Bob [removed];

0.
Wanneer de raadsels belangrijker zijn dan de oplossingen.

1.
Een kuil, in negatief. De aarde is de lucht en de lucht is de aarde. Het is precies wat het niet is, en juist daarom is het dat. Dat is de kracht van het negatieve. Zeker hier, op een stuk land dat eigenlijk helemaal niet hoort te bestaan. Tot wij, de mens, de kunstenaar, een dikke honderd jaar geleden besloten dat die zee geen zee meer mocht zijn. Nu hangt dit hier, als prehistorisch vliegdekschip vlakbij een ledig festivalterrein. Een kuil van flevoklei, met palen eronder zodat hij niet de grond weer inzakt. Hoe dichter ik erbij kom, hoe imposanter het kunstwerk wordt. Het is enorm.