| Het Curatorial Programme (CP) van de Appel is een ingrijpende kans voor gemotiveerde individuen die ervaring willen opdoen in het publiek maken van kunst. Het is een unieke ervaring, onvergelijkbaar met wat een traditionele academische opleiding aan kan bieden. Tijdens dit tien maanden durende educatief verblijf in Amsterdam wordt een volledige onderdompeling in de lokale scene mogelijk gemaakt, met de Appel als een institutionele uitvalsbasis. Ieder jaar gaan de gekozen deelnemers aan de slag met een rijk en diepgaand curriculum, met als doel een rechtstreeks inzicht te verschaffen in de werkwijzen van kunst-, geschiedenis- en gemeenschapsmakers, wiens werk cruciale vragen oproept die vorm geven aan de maatschappij. De presentatie van het CP Eindresultaat is een jaarlijks institutioneel ritueel, en de toetssteen van onze hartslag.*
Eind 2020 arriveerde de huidige groep CP-deelnemers in Amsterdam, waar ze meteen aan het werk gingen, ondanks de zware beperkingen die van toepassing waren als gevolg van de coronapandemie. Daarbij namen ze hun eigen uitgesproken vaardigheden, gevoeligheden, politieke passies en het verlangen om te leren met zich mee; leren – niet alleen van elkaar, maar ook van de Appel’s adviseurs: internationaal verankerde deskundigen die mee vormgeven aan de lokale cultuur. Samen bepalen de CP-deelnemers het publieke programma van de Appel voor de zomer van 2021.
Het team van de Appel heet met veel plezier de volgende deelnemers welkom in Amsterdam:
Àngels Miralda (1990) is een onafhankelijke curator en kunstcriticus, gevestigd in Terrassa, Catalonië. Àngels beschrijft haar curatoriale praktijk als de geheime politiek van materialiteit – of het geloof dat materialen inherente betekenissen bevatten en betrekking hebben op mondiale ketens van winning, handel en industrie. Haar recente tentoonstellingen zijn gebaseerd op kunsthistorisch onderzoek naar Arte Povera, neo-materialismen en de wortels van de installatiekunst om parallellen te creëren tussen de materialen van kunstenaars en de wereldwijde industrie. Àngels gaf leven aan residenties en nieuwe producties in vulkaankraters en zwavelputten, samen met kunstenaars als Regina de Miguel en Paul Rosero Contreras. Gebaseerd op de observatie dat biotechnologie een wisselwerking heeft met onze wereld en ons eigen lichaam – op variabele en soms gewelddadige manieren – ontwikkelde ze speculatieve sculpturale toekomstbeelden met kunstenaars Julia Varela en Andrej Škufca. Met Débora Delmar heeft Àngels in verschillende projecten de materie in haar consumentenvorm als marktgoed aangepakt en de economische en culturele gevolgen ervan behandeld. Recente tentoonstellingen vonden plaats in de Tallinn Art Hall, MGLC – International Centre for Graphic Arts in Ljubljana, Galerija Miroslav Kraljevic in Zagreb, het Museum voor Hedendaagse Kunst van Chili, Museu de Angra do Heroísmo in de vulkanische archipel van de Azoren, en het Letse Centrum voor Hedendaagse Kunst. Ze levert een actieve bijdrage als schrijver en kunstcriticus voor onder meer Artforum, Collecteurs Magazine en Arts of the Working Class. Àngels is een fervent wandelaar en houdt ervan zich te bewegen op verloren paden en om nieuwe landschappen te ontdekken. Wandelen wordt daarbij een meditatieve praktijk waar elke verandering in omgeving de gevoeligheid verandert, resulterend in het ontstaan van geheel eigen denkwijzen.
Àngels Miralda’s deelname aan het Curatorial Programme van de Appel wordt ondersteund door de Generalitat de Catalunya Iniciativa Cultural.
Edwin Nasr (1994) woont en werkt in Beiroet, Libanon. Hij is de assistent van de directeur van Ashkal Alwan, een non-profit organisatie die zich bezighoudt met artistieke productie, onderzoek en studie. Sinds 2017 neemt hij deel aan de curatoriale ontwikkeling van discursieve programma’s, publicaties en tentoonstellingen van Ashkal Alwan. Zijn huidige onderzoek houdt zich bezig met de onderlinge afhankelijkheid van kritische infrastructuren, ideologische formaties en culturele productie binnen de Arabische regio. Zijn geschriften zijn verschenen in Afterall, Bidoun, The Funambulist, n+1, Jadaliyya en ArteEast Quarterly, en werden geschreven in opdracht van de Sharjah Art Foundation, Biennale de l’Image en Mouvement in Genève, en MMAG Foundation in Amman. Edwin heeft gewerkt aan verschillende redactionele projecten, waaronder The Derivative van het Beirut Art Center en de inaugurele Sharjah Architectuur Triënnale’s Rights of Future Generations. Daarbovenop zit hij in de redactie van Journal Safar, Beiroet’s tweejaarlijkse onafhankelijke visuele en ontwerpcultuurmagazine, en vertaalt hij regelmatig teksten die in het Frans zijn geschreven en gebaseerd zijn op het dekoloniaal denken. Wound Contra Empire, zijn doorlopende archiefproject met kunstenaar Bassem Saad – die de geopolitiek van digitaal beeldmaken onderzoekt – werd gepresenteerd aan de Harvard University VES in Cambridge, de AA School of Architecture in Londen, STRUKTURA in Podium in Oslo en Asia Contemporary Art Week: Fieldmeeting at Alserkal Avenue in Dubai. Edwin kijkt ernaar uit om zich aan te sluiten bij ruige, Amsterdamse leesgroepen, te leren van de lokale strijd tegen politiegeweld en door Amsterdam te fietsen terwijl hij naar Celine Dion’s Greatest Hits luistert.
De deelname van Edwin Nasr aan het Curatorial Programme van de Appel wordt ondersteund door Ashkal Alwan en Stichting DOEN.
Hera Chan (1993) moet je niet verwarren met Miss Hong Kong 2019. In Hong Kong was ze medecurator van publieke programma’s bij Tai Kwun Contemporary, directeur/ curator van Videotage en onderzoeker bij het SEACHINA Institute, waar ze zich richtte op sociaal geëngageerde kunstpraktijken in het hedendaagse China. Toegewijd aan het onderhouden van netwerken van solidariteit en het bouwen van media-infrastructuur, was ze medeoprichter van Atelier Céladon in Montreal, waar ze sprak met leden van diaspora om op sociale wijze een toekomst te bouwen die al mogelijk is. Hera heeft tentoonstellingen en openbare programma’s georganiseerd in Para Site en Spring Workshop in Hong Kong, UCCA Beijing, SAVVY Contemporary in Berlijn, en ruimtes als articule, SBC Gallery of Contemporary Art, en Studio XX in Montreal. In 2019 voltooide ze een residentie bij Artista x Artista in Havana met kunstenaar Xiaoshi Vivian Vivian Qin als de eerste bewoners van de All The Way South-uitwisseling van het Guangzhou Times Museum, en was ze een collega van de RAW Académie Session 7 in de RAW Material Company in Dakar. Ze was hoofdredacteur van Theoretically in the Gutter: A Manga Essay Collection en redacteur van Ruthless Lantern. Binnenkort zal haar schrijfwerk in Best! Letters from Asian Americans, en Ecologies of Darkness—Building Grounds on Shifting Sands verschijnen. Ze is uitgenodigd om te spreken op de Asia Contemporary Art Week: Fieldmeeting at the Asia Society in New York. In 2017 was ze medeoprichter van Miss Ruthless International, een netwerk voor hedendaagse kunst dat de infrastructuur van diasporische schoonheidswedstrijden nabootst. Hera luistert momenteel naar Okay Kaya’s vertolking van Believe, met als het terugkerende thema: “Do you believe in life after love?”
Laura Castro (1982) is een kunstenaar en cultureel agent gevestigd in Santo Domingo, Dominicaanse Republiek. Ze engageert zich met natuur, architectuur en geschiedenis door middel van een artistieke en curatoriale praktijk. Ze is medeoprichter en codirecteur van het door kunstenaars gerunde hybride platform Sindicato. Sindicato combineert de curatoriale en commerciële mogelijkheden van een kunstruimte door het naar voor schuiven van alternatieve vormen van culturele productie en het maken van tentoonstellingen. Door het ontbreken van een permanente fysieke ruimte biedt het project mogelijkheden voor artistieke experimenten en genereert het verbindingen met een nieuw publiek, terwijl het de samenwerking tussen instellingen, groepen en individuen in zijn directe context mobiliseert. Ze is artistiek directeur geweest van verschillende cross-disciplinaire projecten zoals Tropical Ghosts, een onderzoek naar de evolutie van het centrale gebied van Santo Domingo en de impact ervan op het huidige sociale leven van de stad. Dit project werd gecreëerd in 2014 naar aanleiding van de open call World Wide Storefront door de Storefront for Art and Architecture, New York. Het programma bestaat uit plaatsspecifieke stedelijke interventies, theoretische evenementen en bijeenkomsten, een online archief en schrijfopdrachten. Círculos is de naam van haar meest recente project: een serie gesprekken tussen specialisten uit diverse vakgebieden en de bredere gemeenschap om de geschiedenis te herlezen, het heden te bespreken en zich gezamenlijk een toekomstbeeld te vormen. Alles is een manier van dansen.
Masha Domracheva (1993) is een curator, onderzoeker en cultuurbeoefenaar uit Jekaterinburg, Rusland. Ze heeft een BA in Kunstgeschiedenis en een MA in Politieke Filosofie, beide van de Ural Federal University. Masha’s werk is gericht op het creëren en in stand houden van een omgeving voor artistieke en onderzoeksinitiatieven in de Oeralregio. Ze was curator en coördinator bij de Oeral-afdeling van het Nationaal Centrum voor Hedendaagse Kunst in Rusland en implementeerde hier publieke programma’s in het Jeltsin Сenter Art Gallery. Sinds 2015 is ze betrokken bij de productie van de Ural Industrial Biennial of Contemporary Art. Voor de vierde en vijfde editie van de biënnale werkte ze als algemeen coördinator van het Main Project en als assistent-curator voor Image as Witness / Capitalist Choreographies / the Persistent Word (door João Ribas) en For a Multitude of Futures: Overcome the Limits of Immortality (door Xiaoyu Weng). In 2017 startte Masha een langdurig interdisciplinair project met de naam MZhK-1980, dat het “Youth Residential Complex” onderzoekt – een sociaal experiment dat in de jaren tachtig van de vorige eeuw in Jekaterinburg werd uitgevoerd. Het project heeft als doel een historiografie van het experiment op te bouwen en te zien hoe die geschiedenis het heden van het Complex en zijn bewoners beïnvloedt. Het ontwikkelt zich rond strategieën voor zelforganisatie tussen gemeenschappen en stelt de mogelijkheid van een collectief bestaan binnen de huidige institutionele structuren ter discussie. MZhK-1980 omvat zowel diepgaand onderzoek, tentoonstellingen, performatieve en publieke programma’s, als plaatsspecifieke interventies in de publieke ruimte van het Complex. Masha kijkt ernaar uit om de regio Amsterdam Nieuw-West – waar ze reeds fascinerende echo’s van de architectuur in Jekaterinburg ontdekte – verder te verkennen.
De deelname van Masha Domracheva aan het Curatorial Programme van de Appel wordt ondersteund door de Nederlandse Ambassade in Moskou en de Stichting AVC Charity in Moskou.
Bijzondere dank aan onze juryleden: Beatrix Ruf, Charl Landvreugd, Hicham Khalidi en Nikolay Alutin; samen met CP-Coördinator Liza Nijhuis en directeur van de Appel Monika Szewczyk interviewden zij de kandidaten in maart 2020.
Van links naar rechts: Masha Domracheva, Edwin Nasr, Laura Castro, Hera Chan en Àngels Miralda.
Foto door Andres Lora Bastidas.
Voor meer informatie over het Curatorial Programme van de Appel en over hoe U zelf kan deelnemen aan het CP, verwijzen wij U vriendelijk door naar onze website.
* Vanwege de lockdowns, gezondheidsmaatregelen en beperkingen die in 2020 opgelegd werden in verband met COVID-19, zullen de deelnemers van het CP 2019-2020 hun Eindresultaat op een gewijzigde manier presenteren. Hierover verschijnt weldra meer informatie.
|
10 thoughts on “Curatorial Programme verwelkomt nieuwe deelnemers”