Niet meer terug naar het oude normaal

View this email in your browser

Het beste van Mister Motley in je postvak


(Advertentie) 

Niet meer terug naar het oude normaal 
'Dit zijn onze Helden' op het Malieveld in Den Haag, 20 mei 2020. Foto door Sjoerd Knibbeler

‘Dit zijn onze Helden’ op het Malieveld in Den Haag, 20 mei 2020. Foto door Sjoerd Knibbeler

Een nieuw jaar vraagt om een wens. Maar hoezeer we rond middernacht 2020 zo ver mogelijk van ons weg telden en 2021 verwelkomden door de hemel met licht en geluid te kleuren: Nog geen twee weken later heeft de wereld die we ‘achterlieten’ ons alweer ingehaald. We keken geschokt naar de terreur die het Capitool overspoelde en vroegen ons af hoe het kan dat de kloof tussen mensen zó groot is geworden. Niet alleen in de Verenigde Staten, maar ook hier, in Nederland. Maar hoe begin je met bruggen bouwen terwijl je achter je eigen muren moet blijven?
 
Als het aan Mounir Samuel (1989) ligt begint het met luisteren. Samuel is schrijver, journalist, theatermaker en adviseur ‘diversvaardigheid.’ Daarnaast presenteert hij het literaire tv-programma De Nieuwe Wereld (EO). Eind 2020 verscheen zijn boek: Noodzakelijke gesprekken, reflecties op een nieuwe wereld. Het bevat vijftien interviews over de grote vragen van onze tijd. Van de klimaatcrisis tot feminisme, en van de Black Lives Matter-beweging tot de verwerking van verlies. Samen met zijn gesprekspartners opent hij ramen op een nieuwe wereld. Ik deel een aantal van deze gesprekken, gekoppeld aan kunstwerken die deze uitzichten weerspiegelen. Opdat ze ons achter onze muren vandaan halen en laten meebouwen aan de bruggen die we zo nodig hebben.

Auteur: Gerda van Glind

lees hier het artikel

‘Het is altijd goed als jonge mensen niet luisteren’ – In gesprek met kunstenaar Maarten Bel
Maarten Bel - Plan B, 2020 (Boijmans van Beuningen)

Maarten Bel – Plan B, 2020 (Boijmans van Beuningen)

Kunstenaar Maarten Bel zou deze kerstvakantie een death metal borduurworkshop geven en in 2021 gaat hij als kabouter in het Amsterdamse Vondelpark resideren. Hij verwondert of ergert zich aan dagelijkse dingen, van zijn lievelingseten (gebakken camembert) tot aan lachgaspatronen die hij echt overal tegenkomt. Die opmerkzaamheid verbeeldt hij op speelse wijze in zijn kunst. Bel geeft les aan de docentenopleiding op de Willem de Kooning Academie en werkt vaak samen met kunstinstellingen aan educatieve projecten. Wat maakt deze extraverte duizendpoot zo geliefd bij kind en alleman?
Ik besluit hem te interviewen over hoe hij aan de weg timmert als maker en docent. Gelukkig is Bel net zo gul met zijn zelfspot als met zijn wijsheid. Zijn tips variëren van ‘klets met kinderen van curatoren op expo’s want dan komt de curator vanzelf naar je toe’ tot ‘maak werk dat je ook zou maken als je op vakantie bent en eigenlijk niets hoeft te doen.’

“Ze zouden eigenlijk een tweejarige kunstplicht in plaats van een dienstplicht moeten [removed]#8221;

 

Auteur: Susanne van Balveren

lees hier het artikel

In memoriam: Lucy Sarneel (1961 -2020)

Image
Lucy Sarneel, broche Joie de Vivre

Kunsthistoricus en schrijver Liesbeth den Besten las tijdens het afscheid van kunstenaar en sieradenontwerper Lucy Sarneel een in memoriam voor. Vandaag publiceert Mister Motley een aangepaste versie van deze tekst als aandenken aan haar bijzondere en eigenzinnige kunstenaarspraktijk. Opdat we haar werk en leven niet zullen [removed];

Lieve Lucy, in oktober bezocht ik je tentoonstelling P L U S bij Galerie Marzee in Nijmegen. De sieraden zijn verstild – ze liggen op tafels. Je wereld is naar binnen gekeerd: kruizen krullen, worden bloem, of ster, zijn uit het lood geslagen, ze zijn zink en grijs maar toch levendig, tongen hebben krullen en mooie kleuraccenten. Was er toch nog hoop? Plus leek immers ook een belofte in te houden van meer. Maar nee, dit werd je afscheidstentoonstelling en hoe blij ben ik dat ik er geweest ben, dat ik je sieraden kon oppakken en omdoen, dat ik je kon laten weten dat ik er 1 gekocht [removed];

Auteur: Liesbeth den Besten
 

lees hier het artikel

Gefaald activisme zou geen kunst mogen zijn 

Begin september probeerde een witte westerse kunstenaar met een videowerk opnieuw de maatschappij een spiegel voor te houden zonder daar zelf in te kijken. Als controversiële kunstenaar, die sociaal-politiek geëngageerde kunst maakt, is het belangrijk om de vraag te stellen wie er daadwerkelijk baat heeft bij een project. Vooral als het onderwerp mensen betreft die in benadeelde posities zitten in vergelijking tot de West-Europese witte kunstenaar. Het gaat hier niet enkel om de individuele kunstenaar maar over een symptomatisch probleem dat door de kunst- en cultuursector in stand wordt gehouden. Wat mij betreft kan een kunstenaar zich dan niet langer achter de term “kunst” verschuilen.
 

De video situeert zich in het, dan nog niet afgebrande, vluchtelingenkamp Moria op Lesbos, Griekenland. Op het scherm is een minderjarige Afghaanse jongen te zien. In gebroken Engels leest hij dertig minuten lang woorden voor die niet van hem zijn. Zo nu en dan kijkt hij langs de camera, zoekend naar [removed];
 
Auteur: Jeanine van Berkel
 

lees hier het artikel
REMOVED mcnFollowBlock

REMOVED mcnFollowContentItemContainer

REMOVED mcnFollowContentItemContainer

Copyright © 2020 Stichting Mister motley, All rights reserved. 
U ontvangt deze e-mail omdat u zich geregistreerd heeft en/of omdat u geabonneerd bent op onze nieuwsbrief. Wilt u deze nieuwsbrief niet meer ontvangen, dan kunt u zich hier uitschrijven 

Our mailing address is: 
Stichting Mister motley
Wg-Plein, Helmersbuurt, Amsterdam, Nederland
Amsterdam, NH  1054
Netherlands

9 thoughts on “Niet meer terug naar het oude normaal

  1. Pingback: Serviced Apartment
  2. Pingback: Terrorism
  3. Pingback: ระบบ ERP
  4. Pingback: free chat rooms
  5. Pingback: evakuators
  6. Pingback: bygge

Leave a Reply