Kunstenaar Aebele Trijsburg over Friesland

View this email in your browser

Het beste van Mister Motley in je postvak


(Advertentie) 

Kunstenaar Aebele Trijsburg over Friesland 

‘Verval’, 2015. De foto is genomen bij het Aekingerzand.

Maandelijks vraagt Mister Motley aan een kunstenaar om een stuk te schrijven over zijn of haar provincie. Nu de musea gesloten zijn vragen we kunstenaars uit heel Nederland om inzicht te geven in de bijzondere, artistieke plekken uit hun eigen omgeving. Zijn er voorgevels in Gelderland die we niet over het hoofd mogen zien? Welke etalage in Brabant toont maandelijks nieuwe kunstwerken en wat zijn de openbare kunstwerken in Zuid-Holland die experiment vieren? Vandaag kunstenaar Aebele Trijsburg over het Friese landschap.
 
Friesland: een provincie met een eigenwijs volk, wereldberoemd melkvee, een vlag die te pas en te onpas wordt afgedrukt, een eigen taal, veel water en veel weilanden. Als we de woorden van Irma en Ingrid uit Zaai mogen geloven is het in Friesland vooral buitengewoon saai: ‘Postbode Siemen, wij vervelen ons. Dus jij moet wat verzinnen.’

Auteur: Aebele Trijsburg

lees hier het artikel

Lotgevallen #2: Richting

Sacha Bronwasser reageert tweemaandelijks op een kunstwerk middels een fictief kort verhaal. Dit is de tweede editie, getiteld: Richting.

Achthonderd lege plaatsen en toch parkeert er iemand pal voor hem; door het onverwacht nabije geluid van een dieselmotor heft Lucius zijn gezicht eindelijk op van zijn over het stuur gevouwen armen. De mouwen van zijn jack zijn nat en hij weet niet hoe lang hij hier al zit.
In zijn uitzicht gaan de achterdeurtjes van een groene Ford Transit open. Een man met bakkebaarden buigt zich naar binnen en begint een lange plaat hout uit de bus te sjorren. Wat onhandig, denkt Lucius, met die wind vandaag, wat zou je hier en nu met zoiets willen doen. En het is die gedachte –  de eerste praktische, gewoon dom-constaterende, niets met Andrea of dat hele dorp van doen hebbende, gewone niet-malende gedachte – die hem de auto uitdrijft. Hij draait de Taunus op slot en loopt de parkeerplaats af, richting het zonovergoten strand waar donkere vlekken over jagen. Een mooie dag.

 

Auteur: Sacha Bronwasser

lees hier het artikel

Mens boven vlees – over Claude Cahun in het Cobra Museum

Claude Cahun - Claude Cahun, Roger and Solange Roussot in Le Mystère d'Adam, 1929

Claude Cahun – Claude Cahun, Roger and Solange Roussot in Le Mystère d’Adam, 1929

Julius Stahlie bezocht (voordat de harde lockdown inging) de tentoonstelling Onder de huid – Claude Cahun in het Cobra Museum.
Hij vormde deze ervaring om tot een intieme, poëtische vertelling.

Ik loop de eerste van de vele ruimtes binnen. Ze lijken als een vrij eenvoudig labyrint met elkaar verbonden te zijn, en dat vind ik wel fijn. Zo heb ik niet meteen de gehele situatie door, en kan ik toch lichtelijk inschatten wat me te wachten staat. Wat me eigenlijk meteen opvalt, zijn gek genoeg niet de foto’s. Niet dat deze mij onberoerd laten, in tegendeel zelfs. Ik had de foto’s hier verwacht, en niet de doeken waar mijn ogen direct op vallen. Op de doeken staat informatie over Claude Cahun, diens werk en leven. Op doeken, in tegenstelling tot op de meestal gekozen witte muur.
Het eerste doek doet mij denken aan een rok die ik vroeger had. Een rok van nepzijde was het, met nog neppere glinsterende steentjes erop. Een rok, waar ik vroeger wel eens in danste en er toen maar een sjaal van maakte, hopend op een soepelere omgang. Deze liet in mijn optiek echter wat lang op zich wachten, dus maakte ik van de sjaal een cape. Een cape van nog net zo nepzijde met nog neppere glinsterende steentjes. Deze keuze betaalde zich uit, want daar de cape behoorlijk paste bij mijn toenmalige sterallures, werd ik al snel gevraagd om de prins te spelen in het toneelstuk. Ik zeg het u, deze cape diende mij goed en ik zweefde boven iedereen uit. Ze noemden mij nu zelfs een geniaal individu, maar alles leek te stoppen toen ik in het stuk veelvoudig handkusjes moest uitwisselen met de prinses, en ik dit weigerde. Ziet u, ik vond dat immers wat onnodig. Dus moest ik mijn nep- zijde met nog neppere glinsterende steentjes cape afgeven, was het gedaan, en was ik plots gewoon, ja: ik. Ik als meneer wiens individualiteit weggevaagd was.
Ik werd simpelweg vervangen door een ander, in mijn ogen wat minder geniaal, [removed];

Auteur: Julius Stahlie
 

lees hier het artikel

Stapelende melodieën – over het werk van Nikolay Karabinovych

An Artist Who Cannot Speak English Is No Artist (1992) - Mladen Stilinović

An Artist Who Cannot Speak English Is No Artist (1992) – Mladen Stilinović

Kunstenaar Nikolay Karabinovych raakt in zijn werk aan complexe persoonlijke en collectieve geschiedenissen. Hij poogt deze zichtbaar te maken, te gedenken en gaat op zoek naar eigentijdse vertalingen van deze [removed];
We spreken elkaar wanneer de tweede lockdown in gang wordt gezet. Nikolay is op dat moment net vanuit Gent, waar hij twee jaar deelneemt aan het postacademische HISK, naar zijn geboorteland Oekraïne gereisd. In Kiev werkte hij verder aan zijn laatste installatie die hij afgelopen december toonde aan het HISK tijdens de open studio’[removed];

 

In het voorjaar fladderde de vlag die Nikolay maakte tijdens het jaarlijkse Amsterdamse ferryfestival WHOmanity over het IJ. Een knalroze vlag met schreeuwende cyrillische letters. Het werk deed meteen denken aan het inmiddels iconische werk An Artist Who Cannot Speak English Is No Artist (1992) van Mladen Stilinović (1947, Joegoslavië). Stilinovićs rode vlag droeg de uitspraak “Een kunstenaar die geen Engels spreekt is geen kunstenaar”, en ging zo een conceptueel spel aan met de mythes van ‘inclusiviteit’ en ‘exclusiviteit’ in de internationale kunstwereld. De kunstenaar moest een bepaalde taal spreken om deel uit te kunnen maken van die wereld. “Taal is pijn. Taal is bezeten door ideologie,” zei Stilinović. 

 

Auteur: Annosh Urbanke
 

lees hier het artikel

REMOVED mcnFollowBlock

REMOVED mcnFollowContentItemContainer

REMOVED mcnFollowContentItemContainer

Copyright © 2020 Stichting Mister motley, All rights reserved. 
U ontvangt deze e-mail omdat u zich geregistreerd heeft en/of omdat u geabonneerd bent op onze nieuwsbrief. Wilt u deze nieuwsbrief niet meer ontvangen, dan kunt u zich hier uitschrijven 

Our mailing address is: 
Stichting Mister motley
Wg-Plein, Helmersbuurt, Amsterdam, Nederland
Amsterdam, NH  1054
Netherlands

7 thoughts on “Kunstenaar Aebele Trijsburg over Friesland

  1. Pingback: unieke reizen
  2. Pingback: free tokens

Leave a Reply