Kunstenaar Aebele Trijsburg over Friesland 

‘Verval’, 2015. De foto is genomen bij het Aekingerzand.

Auteur: Aebele Trijsburg

Lotgevallen #2: Richting

Auteur: Sacha Bronwasser

Mens boven vlees – over Claude Cahun in het Cobra Museum

Julius Stahlie bezocht (voordat de harde lockdown inging) de tentoonstelling Onder de huid – Claude Cahun in het Cobra Museum.
Hij vormde deze ervaring om tot een intieme, poëtische vertelling.

Ik loop de eerste van de vele ruimtes binnen. Ze lijken als een vrij eenvoudig labyrint met elkaar verbonden te zijn, en dat vind ik wel fijn. Zo heb ik niet meteen de gehele situatie door, en kan ik toch lichtelijk inschatten wat me te wachten staat. Wat me eigenlijk meteen opvalt, zijn gek genoeg niet de foto’s. Niet dat deze mij onberoerd laten, in tegendeel zelfs. Ik had de foto’s hier verwacht, en niet de doeken waar mijn ogen direct op vallen. Op de doeken staat informatie over Claude Cahun, diens werk en leven. Op doeken, in tegenstelling tot op de meestal gekozen witte muur.
Het eerste doek doet mij denken aan een rok die ik vroeger had. Een rok van nepzijde was het, met nog neppere glinsterende steentjes erop. Een rok, waar ik vroeger wel eens in danste en er toen maar een sjaal van maakte, hopend op een soepelere omgang. Deze liet in mijn optiek echter wat lang op zich wachten, dus maakte ik van de sjaal een cape. Een cape van nog net zo nepzijde met nog neppere glinsterende steentjes. Deze keuze betaalde zich uit, want daar de cape behoorlijk paste bij mijn toenmalige sterallures, werd ik al snel gevraagd om de prins te spelen in het toneelstuk. Ik zeg het u, deze cape diende mij goed en ik zweefde boven iedereen uit. Ze noemden mij nu zelfs een geniaal individu, maar alles leek te stoppen toen ik in het stuk veelvoudig handkusjes moest uitwisselen met de prinses, en ik dit weigerde. Ziet u, ik vond dat immers wat onnodig. Dus moest ik mijn nep- zijde met nog neppere glinsterende steentjes cape afgeven, was het gedaan, en was ik plots gewoon, ja: ik. Ik als meneer wiens individualiteit weggevaagd was.
Ik werd simpelweg vervangen door een ander, in mijn ogen wat minder geniaal, [removed];

Stapelende melodieën – over het werk van Nikolay Karabinovych