Over hoe de olie-industrie het museum gebruikt als schaamlapje

View this email in your browser

Het beste van Mister Motley in je postvak


(advertentie)

Hoe de olie-industrie het museum gebruikt als schaamlapje

Kunstenaar en onderzoeker Eef Veldkamp interviewde Jonas Staal, Malou den Dekker (BP or not BP) en Daniela Paes Leão (Fossil Free Culture) over hun positie als kritische kunstenaar in het neoliberale tijdperk. Vandaag publiceert Mister Motley het interview met Malou den Dekker over BP or not BP. Dit interview deed ze op persoonlijke titel omdat ze geen actieve positie meer heeft bij BP or not BP.

Nagenoeg alles in onze samenleving draait, puntje bij paaltje, om olie. Ook de kunst ontkomt niet aan deze antithese van duurzaamheid en vervoert kunst per auto, vliegt de wereld over voor conferenties en vervaardigt kunstwerken van allerlei vervuilende materialen zoals epoxy. Desalniettemin is de kunst een van de plekken waar precies die grote afhankelijkheid van de olie bekritiseerd kan worden: en de kunst is daar zeker mondig in. Toch vloeit de olievlek voort en sluiten grote kunstinstellingen deals met oliemaatschappijen over de hele wereld, in de hoop dat de doeken in de kunst van de smerige, vervuilende olie een pracht van een schilderij kunnen maken. Zo werkt het helaas niet en de kunstwerken worden dan ook steeds vaker als poetslap ingezet. Malou Den Dekker studeerde Art and Politics aan Goldsmiths College in London, toen ze voor het eerst in contact kwam met de actiegroep BP or not BP. Zoals de naam al impliceert houden de activisten zich bezig met de door de olie-industrie gefinancierde kunstinstellingen. Ik vroeg Malou waarom de olie-industrie zo geïnteresseerd is in kunst? Het antwoord is dat ze dat uiteraard niet echt zijn, maar wel in kapitaal.

Auteur: Eef Veldkamp

lees hier het artikel

‘Onteren en schaamte moeten op de menukaart van de herdenkingspraktijk worden gezet’ – Hans van Houwelingen over het schandbeeld

Nathan Altman Alexander Column celebrating red army first year anniversary, Petrograd 1919

In het debat over racistische standbeelden wordt vaak het countermonument, of tegenmonument, voorgedragen als oplossing, een alternatief voor het klassieke iconoclasme. Het principe daarvan is om rond of in de omgeving van foute beelden, nieuwe beelden te plaatsen met tegengestelde boodschap, die opschreeuwen tegen hun opponenten. Begin vorige eeuw bestond dit fenomeen al. Om het rode leger te eren bouwde kunstenaar Nathan Altman, met permissie van Lenin, ter gelegenheid van de eerste verjaardag van de Oktober Revolutie in 1918, een geweldige suprematistische constructie (a la Malevitsj) rondom de zuil van Alexander I Pavlovitsj. Het moest gehoord en gezien worden dat de tijd van de tsaren voorbij was.

Het lastige van het tegenmonument is dat het wordt geplaatst in de context van het monument waartegen het opstaat, wat diens betekenis daarmee niet ontkracht maar juist bevestigt. Het countermonument heeft immers geen klank zonder zijn verfoeide aanleiding. Je kunt een fout beeld moeilijk goedmaken met een beeld dat wel deugt, of, zoals je vaak hoort, ‘in balans brengen’. In de Volkskrant van 2 juli dit jaar schrijft Hanco Jürgens dat het volgens hem uit Hamburg stammend tegenmonument dé oplossing is.
 

Auteur: Hans van Houwelingen

lees hier het artikel

Stof tot nadenken 

NINE (op de vloer) en Cosmic Cry (aan de muur), Claudy Jongstra 2020

Eliza Jordaan bezocht de tentoonstelling van Claudy Jongstra in het Museum De Lakenhal. Wanneer het museum De Lakenhal weer opent is de tentoonstelling van Claudy Jongstra nog te zien tot 28 februari 2021.

Wanneer wol de rode draad vormt, valt er veel te [removed];

Een zin die ik vooraf niet had gedacht te zullen schrijven. Toch nu – na het duiken in de verwevenheid van Leids Laken, Claudy Jongstra, schaapskuddes en de historie van de textielindustrie – kan dat. Zeker wat betreft de collectie van Museum De Lakenhal. Vanaf 30 oktober is daar ook de overzichtstentoonstelling van Claudy Jongstra te zien; waarin beeldende kunst en historie, gebruiksvoorwerpen en autonoom werk een interessante dynamiek [removed];
Een dynamiek die bestaat uit plaatsen en tijd. De collectie van Museum De Lakenhal herbergt namelijk een reeks intrigerende wol-stalenboeken van eeuwen terug. Het hedendaagse werk van Jongstra kan haast niet actueler. Een gesprek, een vraag-en-antwoord wordt teweeggebracht door Jongstra’s werk tegenover die overblijfselen uit de 17e eeuw te plaatsen. Of beter: naast [removed];

 

Auteur: Eliza Jordaan

lees hier het artikel

Kunst is Lang met Vincent Verhoef

Vincent Verhoef, Ok No, 2020

Het tempo van afwisselingen en opkomende kunstenaars is hoog, de zendtijd voor hedendaagse kunst is bescheiden. Daarom maakt mister Motley samen met presentator Luuk Heezen sinds november 2015 het radioprogramma Kunst is Lang: een gesprek waarin een hedendaagse kunstenaar drie kwartier de tijd krijgt om te praten over zijn of haar kunst, het kunstenaarschap, en het wereldbeeld dat daarachter zit. Maandag 2 november was Vincent Verhoef te gast.

Hoewel Vincent Verhoef in het verleden vaak sculpturen en installaties maakte, is zijn focus de laatste jaren opgeschoven naar schilderijen. Die zijn zeer conceptueel, en suggereren dat hier vooral een spel wordt gespeeld met het kijken zelf, de kunstgeschiedenis en de relatie tussen wat wordt getoond en wat wordt bedoeld.

Luister hier de aflevering

REMOVED mcnFollowBlock

REMOVED mcnFollowContentItemContainer

REMOVED mcnFollowContentItemContainer

Copyright © 2020 Stichting Mister motley, All rights reserved. 
U ontvangt deze e-mail omdat u zich geregistreerd heeft en/of omdat u geabonneerd bent op onze nieuwsbrief. Wilt u deze nieuwsbrief niet meer ontvangen, dan kunt u zich hier uitschrijven 

Our mailing address is: 
Stichting Mister motley
Wg-Plein, Helmersbuurt, Amsterdam, Nederland
Amsterdam, NH  1054
Netherlands