 |
|
(advertentie)
|
|
|
Germaine Kruip in Kunst is Lang
|
|
| |
|
Germaine Kruip, ‘A Possibility of an Abstraction’, 2017
|
|
| ‘‘Bestaat abstractie eigenlijk wel? Wanneer we ergens naar kijken projecteren we daar meteen onze gedachten op. We gaan altijd op zoek naar een beeld of herkenning.’’
Kunstenaar Germaine Kruip was vorige week te gast in Kunst is lang. Haar fascinatie voor licht is duidelijk zichtbaar in haar installaties en performances waarin immersie een grote rol speelt. Luuk Heezen sprak met haar over hoe kunst door de muren van het museum kan sijpelen, over het loslaten van de interpretatie van het publiek, en over hoe kunst soms een spirituele rol kan hebben. |
|
| |
|
(advertentie)
|
|
|
Hoe we het Nederlandse racisme maken
|
|
| |
|
Francis Alys, when faith moves mountains horizon, 2002 Auteur: Jessica de Abreu
|
|
|
Antropoloog Jessica de Abreu (mede-oprichter The Black Archives) schreef in 2019 dit artikel voor Mister Motley. Vandaag op 1 juni 2020 publiceren wij het graag opnieuw gezien de huidige protesten wereldwijd tegen racisme naar aanleiding van de moord op George Floyd. Juist omdat De Abreu in deze tekst aantoont dat racisme niet enkel in Amerika plaatsvindt, maar ook in het Nederlandse politieke, sociaal, maatschappelijke en econonmische systeem diepgrondig aanwezig is. Middels boeken en schrijvers laat ze in het artikel zien dat kunst en cultuur in staat zijn ongelijkheid en racisme te analyseren en [removed];
Elke Nederlander heeft een koloniaal verleden dat gerelateerd is aan landloosheid. Ons land is namelijk verdeeld in diegene die profiteren van ooit gestolen land, of het hierdoor juist zwaar moeten verduren. Aangezien Nederland deels is gebouwd door te stelen van mensen, culturen, landen en de daarbij behorende natuurlijke hulpbronnen, is het interessant om te zien hoe wij een samenleving ontwikkelen waarin men doet alsof deze geschiedenis geen erfenis heeft nagelaten. Omdat de gevolgen van het kolonialisme onbespreekbaar is, biedt The Black Archives een plek waarbij mensen terecht kunnen voor diepgaandere gesprekken over de zwarte bladzijdes in onze geschiedenis.
|
|
| |
|
(advertentie)
|
|
| The Black Archives is een historisch archief dat bestaat uit verschillende boekencollecties, archieven en artefacten die het nalatenschap zijn van zwarte schrijvers en wetenschappers. De meer dan 5000 aanwezige boeken in de collecties gaan over racisme, slavernij en (de)kolonisatie, gender en feminisme, sociale wetenschappen en ontwikkeling, Suriname, de Nederlandse Antillen, Zuid-Amerika, Afrika en meer. Hierdoor bieden de boekencollecties literatuur die niet of weinig besproken wordt binnen scholen en universiteiten. De collecties zijn bedoeld als startcollectie die kan groeien door giften en samenwerkingen met anderen. Aan de hand van boeken, archieven, kunst en exposities maken wij zwarte literatuur toegankelijk voor onze samenleving. The Black Archives kan fundamenteel zijn voor het voorbereiden op een multiculturele Nederlandse samenleving.
De realiteit is dat racisme nooit uit de Nederlandse cultuur is verdwenen.
Alledaags racisme in het dagelijkse leven is één barrière die mij ervan weerhoudt als Nederlander om van een optimaal gevoel van veiligheid, vrijheid en thuisgevoel te genieten. En dat is de erfenis van het koloniaal verleden: racisme. Omdat velen er heilig van overtuigd zijn dat ons land racisme-vrij is, blijft het Nederlandse racisme een moeilijk bespreekbaar onderwerp. Het heeft zich ontwikkeld tot een specifieke vorm die wij in ons dagelijks leven vaak over het hoofd zien. Hierdoor denkt een aanzienlijk deel van de samenleving dat men racisme verzint of opnieuw leven inblaast terwijl de realiteit is dat racisme nooit uit de Nederlandse cultuur is verdwenen.
Tot op de dag van vandaag hebben deze koloniale resten zich verweven in onze maatschappij op zowel zichtbare als onzichtbare manieren. Al zijn de meest voorkomende uitingen van racisme duidelijk, ze worden alsnog niet structureel aangepakt. Er is nog steeds sprake van segregatie in het onderwijs, discriminatie op de arbeidsmarkt, etnisch profileren en politiegeweld binnen het politieapparaat, enzovoort. Het Nederlandse racisme leeft ook voort in de overrepresentatie van witte mensen op veel posities van macht. Hierdoor is de reflectie van onze multiculturele samenleving niet terug te zien binnen de politiek, op de universiteiten, in de media en op andere plekken. De huidige antiracismebeweging toont de noodzaak voor het (door)ontwikkelen van de taal en het begrip over hoe het Nederlandse racisme zich manifesteert. Hieronder volgen drie manieren om het Nederlandse racisme te herkennen, erkennen en te bestrijden. |
|
Welke tentoonstellingen moeten we gaan zien? – 9 tips van kunstenaars
|
|
| |
|
Works in Color: Vivian Maier in Foam Fotografiemuseum Amsterdam
|
|
|
‘‘Ik verlang ernaar weer in een gebouw met ruimte en hoge muren te zijn,’’ schreef kunstenaar Afra Eisma mij toen ik haar vroeg of ze uitkeek naar de heropening van de musea en presentatie instellingen. Het is twee maanden en negentien dagen geleden dat culturele instellingen in Nederland werden opgeroepen hun deuren te sluiten. Nu musea voorzichtig weer bezoekers mogen ontvangen wordt het tijd om ons te oriënteren op wat er allemaal te zien is.
Mister Motley vroeg een aantal kunstenaars naar welke tentoonstelling zij het meeste uitkijken na twee maanden stilte. Uit welke tentoonstellingen verwachten zij inspiratie te halen? En is dit veranderd door de crisis?
Hieronder staat een overzicht van negen tentoonstellingen, waarvan sommigen sterk in relatie staan tot de huidige tijd en anderen al lang van tevoren gepland stonden of na twee maanden pauze worden hervat.
|
|
Collectief HARD-CORE: digitaal begaafde kunstdocenten
|
|
| |
|
HARD-CORE – Universal Blob Auteur: Milo Vermeire
|
|
Ongeveer tien jaar geleden vonden vier studenten van de Gerrit Rietveld Academie elkaar in hun gedeelde interesse in digitale en online kunst. Hun leraren hielden de digitale ontwikkelingen niet echt bij, dus ze besloten er zelf in te duiken. In de weekenden kwam de groep bijeen om te discussiëren over online kunst en feedback te geven op elkaars werk. Deze bijeenkomsten doopten ze tot de hardcore-sessies.
Na hun afstuderen ontwikkelden de vier alumni ieder hun eigen kunstpraktijk. Daarnaast bleven ze elkaar opzoeken en vormden ze het kunstenaarscollectief HARD-CORE. Als collectief zijn ze inmiddels teruggekeerd naar de Rietveld om daar het vak te gaan geven wat zijzelf mistte tijdens hun opleiding. In hun lessen stimuleert HARD-CORE het maken van kunst voor verschillende off- en online platforms en omarmen ze nieuwe technologieën.
Ik ben benieuwd naar hun benadering van kunstonderwijs en stelde het collectief een aantal vragen via e-mail. Ik wil weten hoe HARD-CORE, als een groep ‘ervaren-op-afstand-werkende-digitaal-begaafde-kunstenaars’, omgaat met de unieke situatie die de huidige pandemie heeft gecreëerd voor kunsteducatie.
”Hun leraren hielden de digitale ontwikkelingen niet echt bij, dus ze besloten er zelf in te [removed]#8221;
Voordat we het gaan hebben over jullie rol als docenten, ben ik benieuwd naar wat HARD-CORE verder doet. Hoe is het collectief ontstaan?
”Tijdens de HARD-CORE-sessies die we als studenten organiseerden, zagen we een overlap tussen onze individuele praktijken. Daarom wilden onze werken samen gaan tentoonstellen en groepstentoonstellingen maken. Het belangrijkste uitgangspunt hierin was het waarborgen van gelijkheid onder alle werken die gepresenteerd zouden worden. Dit resulteerde in de ontwikkeling van een robot, die de curatoriële beslissingen voor ons zou gaan nemen. De robot, die we ASAHI noemen, neemt willekeurige beslissingen over dingen als de posities van werken, de kleuren van muren, de openingstijden, titel van tentoonstelling en lichtomstandigheden. Feitelijk hebben we een curatorrobot [removed]#8221; |
|
| |
|
Gister was Lieven Hendriks te gast in Kunst is Lang
|
|
| Het tempo van afwisselingen en opkomende kunstenaars is hoog, de zendtijd voor hedendaagse kunst is bescheiden. Daarom maakt mister Motley samen met presentator Luuk Heezen sinds november 2015 het radioprogramma Kunst is Lang: een gesprek waarin een hedendaagse kunstenaar drie kwartier de tijd krijgt om te praten over zijn of haar kunst, het kunstenaarschap, en het wereldbeeld dat daarachter zit.
Gister was Lieven Hendriks te [removed]; Zijn schilderijen lijken op het eerste gezicht ongelooflijk eenvoudig, maar het zijn visuele grappen die je op het verkeerde been zetten.
Programma:
08-06 Farida Sedoc
15-06 Ansuya Blom
22-06 Geert Mul |
|
|
|
14 thoughts on “Het beste van Mister Motley in je postvak.”